NKRA Pendidikan

Bidang Keberhasilan Utama Negara (NKRA) Pendidikan

Sub-NKRA Prasekolah

Tujuh teras untuk meluaskan akses kepada pendidikan prasekolah yang berkualiti dan berkemampuan:

1. Penubuhan Jawatankuasa Penyelarasan Prasokolah Kebangsaan dan Bahagian Prasekolah dan PERMATA Kementerian Pelajaran Malaysia (KPM)
2. Perlaksanaan Kurikulum Standard Prasekolah Kebangsaan (KSPK)
3. Menyeragamkan bantuan kepada murid prasekolah kerajaan
4. Meningkatkan kualiti guru dan pembantu guru
5. Menambah bilangan kelas prasekolah di kawasan miskin Bandar, luar Bandar dan pedalaman
6. Meningkatkan Perkongsian Pintar Kerajaan-Swasta dalam pendidikan Prasekolah.
7. Mewujudkan Sistem Maklumat Prasekolah Kebangsaan

Sub-NKRA Literasi dan Numerasi

• NKRA – Peluasan akses kepada pendidikan berkualiti dan berkemampuan
• Setiap kanak-kanak* menguasai kemahiran asas literasi dan numerasi selepas 3 tahun mengikuti pendidikan rendah pada akhir tahun 2012
• Kanak-kanak berkeperluan khas – didefinisikan sebagai murid bermasalah pembelajaran, masalah pendengaran, masalah pertuturan, masalah penglihatan, terencat akal, mempunyai pelbagai kecacatan, dan kurang upaya secara fizikal. Kurikulum khas literasi dan numerasi dibentuk untuk kanak-kanak berkeperluan khas.

Sumber: Pejabat Pelajaran Daerah Hulu Langat
Artikel dimasukkan pada 25 Februari 2011

NKRA Kerajaan Malaysia

NKRA KERAJAAN MALAYSIA

6 NKRA di bawah 1Malaysia: Rakyat didahulukan pencapaian diutamakan.

NKRA 1: Kurang Jenayah
NKRA 2: Perangi Rasuah
NKRA 3: Tambahbaik kualiti pelajar
NKRA 4: Tingkat taraf hidup
NKRA 5: Prasarana luarbandar
NKRA 6: Pengangkutan bandar

NKRA 1: KURANG JENAYAH

Status sebagaimana pada bulan Disember 2010, jenayah jalanan turun 35% dan indeks jenayah 15%.

Usaha yang telah diambil oleh kerajaan:

• Meningkatkan kehadiran dan kawalan anggota pasukan polis di 50 kawasan hotspot jenayah.
• Menggerakkan seramai 2000 Pasukan Gerak Awam (PGA) dan 350 Pasukan Simpanan Persekutuan (PSP) di 4 kawasan panas di Kuala Lumpur, Selangor, Johor Bahru dan Pulau Pinang.
• Melatih seramai 4647 kakitangan RELA dan Jabatan Pertahanan Awam Malaysia (JPAM)
• Meletakkan 90 unit (60 buah van dan 30 buah bas mini) di Balai Polis Bergerak di kawasan panas setiap hari seluruh negara.

NKRA 2: PERANGI RASUAH
Status pada bulan Disember 2010, identiti pesalah telah ditunjukkan dan sebanyak 3500 kontrak telah diiklankan.

• Kerugian yang ditanggung oleh kerajaan akibat perbuatan rasuah boleh mencecah kepada RM10 bilion setahun menyamai 1-2% daripada GDP.
• Kedudukan ranking Malaysia dalam Transparency International’s (TI) Corruption Perception Index (CPI) telah menurun daripada tangga ke 23 pada tahun 1995 kepada 56 pada tahun 2010.
• Sasaran peningkatan dalam skor CPI Malaysia daripada 4.4 kepada 4.9 pada tahun 2011, dan peningkatan peratusan ke atas responden dalam kajian TI Global Barometer bersetuju bahawa usaha kerajaan memerangi rasuah berkesan daripada 48% kepada 53%.

NKRA 3: TAMBAHBAIK KUALITI PELAJAR

Status pada bulan Disember 2010, seramai 700,000 kanak-kanak berusia 4-5 tahun telah bersekolah berbanding 54,569 pada tahun 2009. Sebanyak 14 buah sekolah menengah dan 6 sekolah rendah dijadikan High Performing School (HPS).

• Sasaran kadar enrolmen sebanyak 72% pada akhir tahun 2010 dan 87% pada akhir tahun 2012 telah ditetapkan daripada kadar 67% pada tahun sebelumnya.
• Pada tahun 2010, kerajaan telah melepasi sasaran enrolmen kanak-kanak prasekolah yang berumur melebihi 4 dan 5 tahun. Pada bulan Disember 2010, enrolmen pelajar telah meningkat kepada 72.42% atau seramai 701,144 pelajar. Enrolmen pelajar pra sekolah dijangka meningkat kepada 80% pada tahun berikutnya.

NKRA 4: TINGKAT TARAF HIDUP

Pada bulan Disember 2010, baki rakyat miskin tegar ialah 108 (0.2%) daripada 44643 orang.
35095 unit rumah dijual 75% di bawah dari nilai pasaran.

• Seramai 44,643 isirumah yg dikategorikan sebagai miskin tegar telah dikurangkan sehingga menjadi kosong peratus pada 31 Disember 2010.
• Manakala 16,471 isirumah yg dikategorikan sebagai miskin telah dikeluarkan daripada lingkaran ganas kemiskinan.
• Matlamat untuk melatih dan membangunkan seramai 2000 orang usahawan wanita pada penghujung tahun 2010 telah tercapai setelah mereka menamatkan latihan tersebut dan kini mempunyai pendapatan melebihi RM3500 sebulan. Keseluruhan sasaran ialah seramai 4000 usahawan wanita yang akan menjalani latihan keusahawanan sehingga penghujung tahun 2012.
• Sebanyak 35,095 rumah kos rendah telah ditawarkan untuk dijual kepada penyewa DBKL pada harga di bawah harga pasaran (RM21,500 ke RM35,000) dan sejumlah 60,136 buah rumah telah didirikan oleh Jabatan Perumahan Negara khusus bagi isirumah berpendapatan rendah.

NKRA 5: PRASARANA LUAR BANDAR

Pada bulan Disember 2010, sebanyak 35,000 buah rumah telah menikmati bekalan air. Lebih 27,000 telah mendapat bekalan letrik. Tambahan 750 km jalanraya untuk 2 juta rakyat.

• Kerajaan telah membina lebih daripada 7,000 km jalan baru dan yang dinaiktaraf pada tahun 2012 di mana sejauh 1,900 km akan dibina di Sabah dan Sarawak. Ini bermakna 91.4% daripada keseluruhan penduduk akan tinggal sekitar 5 km radius berdekatan jalanraya di Semenanjung Malaysia. Angka ini dijangka akan bertambah sehingga hampir menjadi 100% pada tahun 2012.
• Kerajaan juga akan menyediakan sebanyak 50,000 buah rumah baru di kawasan luar bandar kepada golongan miskin tegar di mana 2/3 daripadanya adalah di Sabah dan Sarawak.
• Kerajaan akan memastikan saluran air yang bersih dan terawat kepada lebih 360,000 isirumah tambahan termasuk di Sabah dan Sarawak.
• Menyediakan kemudahan bekalan letrik selama 24 jam bagi 140,000 isirumah tambahan pada tahun 2012. 81% isirumah di Sabah dan 73% di Sarawak akan menikmati kemudahan ini. Peningkatan ini sebanyak 77% dan 67% secara keseluruhannya.

NKRA 6: PENGANGKUTAN BANDAR

• Peningkatan keupayaan LRT dengan memperkenalkan 22 four car train di laluan LRT Kelana Jaya
• Mengurangkan masa perjalanan lebihkurang 30 minit di sepanjang 4 laluan BET (Bus Expressway Transit) di Lembah Klang dengan pertambahan penumpang.
• Integrated Transport Terminal (ITT) di Bandar Tasiuk Selatan pada penghujung tahun 2010.

Enam Bidang Keberhasilan Utama Negara (NKRA)

Enam Bidang Keberhasilan Utama Negara (NKRA)

1. Bilakan Perdana Menteri Dato’ Seri Najib Tun Razak mengumumkan 6 National Key Result Area (NKRA)?

• Pada Isnin (27 Julai 2009), Perdana Menteri Datuk Seri Najib Tun Razak telah mengumumkan Indeks Prestasi Utama (KPI) enam teras Bidang Keberhasilan Utama Negara (NKRA), termasuk membabitkan bidang usaha bagi mengurangkan kadar jenayah, dan memerangi rasuah. Bidang-bidang lain termasuk meluaskan akses kepada pendidikan berkualiti dan berkemampuan; meningkatkan taraf hidup rakyat berpendapatan rendah; memperkasa prasarana luar bandar dan pedalaman; dan menambah baik pengangkutan awam dalam jangka masa sederhana.

2. Siapakah Menteri-menteri  yang bertanggungjawab menerajui 6 NKRA berkenaan?

• Bagi setiap NKRA, seorang menteri akan dilantik sebagai 'lead minister' atau menteri pimpinan bagi menerajui NKRA yang ditetapkan. Menteri-menteri yang dilantik ialah:

I. Bagi NKRA untuk meluaskan akses pendidikan berkualiti dan berkemampuan, menterinya ialah Tan Sri Muhyiddin Yassin (Timbalan Perdana Menteri, Menteri Pelajaran)

II. Bagi NKRA mengurangkan kadar jenayah, Datuk Seri Hishammuddin Tun Hussein (Menteri Dalam Negeri)

III. Bagi NKRA memerangi rasuah, Datuk Seri Mohamed Nazri Aziz (Menteri di Jabatan Perdana Menteri).

IV. Bagi NKRA tingkatkan taraf hidup rakyat berpendapatan rendah pula menterinya ialah Datuk Seri Shahrizat Abdul Jalil (Menteri Pembangunan Wanita, Keluarga dan Masyarakat)

V. Bagi NKRA memperkasa prasarana luar bandar dan pedalaman ialah Datuk Seri Shafie Apdal (Menteri Kemajuan Luar Bandar dan Wilayah)

VI. Bagi NKRA menambah baik pengangkutan awam, menterinya ialah Datuk Seri Ong Tee Keat (Menteri Pengangkutan).

3. Bagaimanakah NKRA dilaksanakan?

• Perdana Menteri akan bertanggungjawab secara keseluruhan terhadap matlamat NKRA dan pencapaian KPI tersebut

• KPI akan diletakkan kepada setiap 6 jurusan NKRA. Setiap NKRA, akan dikenal pasti pula KPI-KPI nya dengan sasaran khusus agar dapat diukur. Berpandukan dengan KPI ini, segala prosedur akan diperkemas, segala sumber dan tenaga dalam organisasi akan digembleng dan segala usaha akan ditumpu untuk mencapai sasaran yang di pateri dalam satu tempoh masa munasabah yang dijanjikan

• Setiap minggu PM akan berjumpa dengan setiap 'lead minister' ini bagi menilai pencapaian KPI yang ditentukan. Maknanya dalam setiap enam minggu, PM akan dapat menyelesaikan satu pusingan penilaian pencapaian bagi enam lapangan NKRA seperti yang direncanakan.

• Bukan itu sahaja, anggota Jemaah Menteri lain yang tidak termasuk dalam NKRA juga tidak terkecuali daripada mempunyai KPI kerana mereka tetap dipertanggungjawabkan untuk mencapai KPI kementerian masing-masing, yang akan dinilai oleh Perdana Menteri sendiri setiap enam bulan.

• Sebagai bukti tahap kebersungguhan untuk menjayakan rencana ini, 3 bengkel khusus telah diadakan di peringkat Jemaah Menteri. Bengkel-bengkel tersebut adalah bagi merangka, memperincikan dan mencari penyelesaian terhadap isu-isu yang berbangkit. Sesungguhnya, kita komited melakukan proses transformasi melalui pengurusan berteraskan pencapaian dengan menggunakan kaedah penetapan NKRA dan pengukuran KPI. Ini semua dilakukan bagi memastikan pada analisa akhir rakyatlah yang akan memperoleh faedahnya.

4. Latar belakang merevolusikan pengurusan

Perkhidmatan Kerajaan : Pencapaian Diutamakan

• Pada hari pertama dilantik menjadi Perdana Menteri, PM telah menyatakan dengan jelas bahawa kepimpinan negara di bawah panji pentadbiran kini akan membawa pendekatan baru, bagi menempa sebuah zaman baru dan bakal menjelmakan pula sebuah kerajaan yang mengutamakan pencapaian berpaksikan kepentingan rakyat.

• Pada 28hb April, PM telah mengutarakan Key Performance Indicator atau Petunjuk Prestasi Utama ringkasnya KPI, yang akan menjadi piawai kepada pencapaian anggota pentadbiran dan penjawat awam. KPI merupakan satu amalan penting dalam pengurusan prestasi untuk menilai dan mengukur sasaran yang ditetapkan oleh sesuatu organisasi seperti kementerian atau agensi kerajaan secara objektif. KPI telah diguna pakai oleh banyak syarikat korporat dan didapati sebagai radas timbangan kerja yang sangat berkesan. Malah, mekanisme ini juga diterima pakai dengan jayanya oleh kerajaan di negara-negara maju seperti Britain, Australia dan Kanada.

• Ini kerana Kepimpinan tidak akan bermakna jika ia tidak berpaksikan kepada pencapaian. Hatta, kemuncak kepada penilaian rakyat berkait kepimpinan sektor awam mahupun politik adalah pencapaian. Metodologi ini juga akan membolehkan perkhidmatan awam bahkan anggota pentadbiran dinilai secara menyeluruh dari aspek kuantitatif dan kualitatif.

• Pada hari ke seratus pentadbiran PM baru-baru ini, PM telah mengumumkan 6 bidang keberhasilan utama nasional atau National Key Results Area, singkatannya NKRA. Ia menjadi bidang-bidang yang diberi keutamaan di peringkat kebangsaan.

5. Apakah tujuan pelaksanaan NKRA?

• Tujuan PM memperkenalkan NKRA dan KPI adalah bagi memastikan elemen kebertanggungjawaban yang serius, wujud di kalangan anggota pentadbiran dan juga penjawat awam.

• Puncanya ialah, PM tidak mahu rakyat sebagai klien utama berada dalam keadaan teraba-raba dan samar, akan apakah inisiatif, rencana dan hala tuju pembangunan yang sedang digembleng oleh Kerajaan.

• PM mahu segala rancangan pembangunan negara demi kesejahteraan rakyat ini di maklum dan diketahui oleh rakyat agar mereka dapat memantau dan menilai pencapaian sasaran seperti yang ditetapkan.

• PM turut  meletakkan KPI kepada 6 jurusan NKRA tersebut. Untuk setiap NKRA, akan dikenal pasti pula KPI-KPI-nya dengan sasaran secara khusus agar dapat diukur. Dengan adanya KPI ini, maka segala prosedur akan diperkemas, segala sumber dan tenaga dalam organisasi akan digembleng dan segala usaha akan ditumpu untuk mencapai sasaran yang di pateri dalam satu tempoh masa munasabah yang dijanjikan.

6. Apakah perincian 6 Bidang Keberhasilan Utama Nasional (NKRA)?

1) NKRA yang pertama :Mengurangkan Kadar Jenayah

• Sesebuah negara yang menuju ambang kemajuan seperti Malaysia perlu berada dalam keadaan aman dan damai. Jauh dari segala bentuk ancaman dan jenayah. Walau bagaimanapun di mana-mana negara di dunia pencegahan jenayah secara total tidak mungkin dapat dicapai. Pastinya ada sahaja dari masa ke semasa kejadian-kejadian yang sukar untuk dielakkan daripada ianya berlaku.

• Oleh yang demikian, kerajaan memandang serius isu pencegahan jenayah dan meletakkan keutamaan pengurangan kadar jenayah sebagai salah satu NKRA di bawah Kementerian Dalam Negeri. Untuk itu, kerajaan telah mengenal pasti NKRA pengurangan jenayah dan di pecah bahagi kepada tiga bahagian iaitu:

i) Jenayah jalanan

Jenayah jalanan diberi penekanan kerana didapati ia mendatangkan trauma dan ketakutan berpanjangan kepada ahli keluarga juga anggota masyarakat. Apa yang dimaksudkan dengan jenayah jalanan termasuklah curi ragut, samun tanpa bersenjata dan samun berkawan tanpa bersenjata api. Statistik menunjukkan jenayah kategori ini bukanlah enteng-entengan kerana ia merupakan 17% daripada keseluruhan indeks jenayah 2008. Manakala hot spots kepada jenayah jenis ini telah dikenal pasti terutamanya di empat kawasan utama iaitu Kuala Lumpur, Selangor, Pulau Pinang dan Johor. Didapati, negeri-negeri ini mencatat sebanyak 72% daripada jumlah keseluruhan jenayah jalanan pada tahun 2008. Oleh sebab itu kerajaan menetapkan sasaran pengurangan jenayah jalanan ini sebanyak 20% pada penghujung tahun 2010.

ii) Keselamatan awam

Penumpuan akan diberikan dalam hal penambahbaikan persepsi rakyat terhadap keselamatan awam di mana pasukan-pasukan sukarela yang sedia ada terutamanya RELA akan dikemas kini dan diberi latihan secukupnya secara lebih teratur. Ini  termasuklah penyeragaman uniform supaya mereka dapat dilibatkan bersama PDRM khususnya dalam usaha membanteras jenayah jalanan. Dalam usaha ini, balai-balai yang berkaitan akan dinaiktarafkan serta peralatan-peralatan yang diperlukan akan turut ditambah. Selain itu, langkah-langkah pengawalan dan pencegahan akan ditingkatkan lagi dengan menambah peralatan CCTV.

iii) Peningkatan Prestasi Agensi Penguatkuasaan

Untuk menaikkan prestasi agensi penguatkuasaan pula, Kementerian Dalam Negeri akan bekerjasama dengan Jabatan Peguam Negara dan Jabatan Perdana Menteri untuk mengkaji cara-cara mempercepatkan proses perundangan terhadap kes-kes tertangguh misalnya dengan mewujudkan tribunal atau mahkamah khas bagi jenayah jalanan.

2) NKRA yang kedua – Memerangi rasuah

• Kerajaan amat komited dalam usaha memerangi rasuah. Seperti mana yang kita semua tahu, gejala rasuah haruslah dibendung sebelum ianya terus membarah. Badan antarabangsa iaitu Transparency International dalam Corruption Perception Index mereka, meletakkan Malaysia di tangga 47 pada tahun 2008 berbanding dengan kedudukan nombor 39 pada tahun 2004.

•  Oleh itu, untuk memastikan persepsi kedudukan dan ranking  Malaysia bertambah pulih pada masa hadapan, kerajaan beriltizam mengemas kini polisi, prosedur dan penguatkuasaan yang berkaitan.

• Sehubungan dengan itu, kerajaan telah pun mengambil keputusan bahawa semua perolehan kerajaan haruslah menggunakan tender terbuka atau pun tender terhad kecuali dalam kes-kes tertentu. Manakala dari segi peningkatan penguatkuasaan, kerajaan telah pun menaikkan taraf badan pencegah rasuah menjadi Suruhanjaya Pencegahan Rasuah Malaysia (SPRM) dengan bidang kuasa dan perundangan yang lebih efektif.

3) NKRA yang ketiga  – Meluaskan Akses Kepada Pendidikan Berkualiti dan Berkemampuan

• Seperti yang semua maklum, ilmu pengetahuan menjadi kandil penyuluh yang menerangi kegelitaan hidup di dunia. Malah ilmu menjadi prasyarat kepada pembikinan mana-mana tamadun yang pernah terbina dan yang menentukan kelancangannya.  Justeru, kerajaan  akan terus mengiktiraf dan memberikan ruang kepada yang terbaik dan terbilang tanpa mengira latar keturunan mahupun taraf sosioekonomi.

• Oleh itu, dalam bidang pendidikan, PM mahu memastikan anak-anak bangsa mendapat akses kepada pendidikan berkualiti dan berkemampuan. Mahu tidak mahu, generasi muda Malaysia perlu berilmu, mesti berfikiran kreatif, berinovatif, bercirikan nilai murni serta mampu bersaing di persada internasional yang penuh cabaran ini dari kemudahan yang diberikan.

• Kerajaan akan memberikan keutamaan untuk menyediakan pendidikan yang terbaik bermula daripada peringkat asas iaitu peringkat prasekolah. Untuk itu, pendidikan prasekolah akan dijadikan sebahagian daripada sistem pendidikan kebangsaan dalam aliran perdana.

•  Adalah amat merugikan kerana terdapat kanak-kanak yang pergi ke sekolah tetapi masih tidak menguasai kemahiran membaca atau menulis apabila meninggalkan bangku pengajian. Maka, bagi menangani kemelut ini, PM telah menetapkan supaya semua kanak-kanak normal yang bersekolah boleh menguasai kemahiran membaca, menulis dan mengira ketika melangkah ke Tahun 4 sekolah rendah sebelum penghujung 2012.  Kerajaan menyedari hanya 60% sahaja anak-anak Malaysia yang dapat akses pendidikan pra sekolah, jadi KPI menjelang 2012 berharap pencapaian ini dapat dinaikkan sekurang-kurangnya kepada 80%.

• Bersesuaian dengan konsep pencapaian diutamakan pula, kepimpinan sekolah di peringkat rendah dan menengah perlu menyedari mereka adalah peneraju tapak semaian modal insan nasional. Berkaitan itu, kerajaan dengan ini ingin menawarkan new deal atau satu Bai’ah baru  kepada semua pengetua dan guru besar sekolah dengan janji ganjaran berasaskan pencapaian sekolah masing-masing.

• Selain itu , sebagai projek perintis, sebanyak 100 buah sekolah, terdiri daripada jenis harian biasa, sekolah bestari, kluster, trust school atau sekolah berpiagam dan sekolah berasrama penuh,  akan dikenal pasti untuk diangkat menjadi Sekolah Berprestasi Tinggi. Dengan ini, kerajaan akan menyediakan persekitaran pelajaran dan pembelajaran yang kondusif serta menggalakkan kerjasama antara sektor awam dan swasta bagi memacu lagi  pencapaian pelajar. Semua rencana ini akan dilaksanakan dalam tempoh 3 tahun sebelum penamat 2012.

4) NKRA yang keempat – Meningkat Taraf Hidup Rakyat Yang Berpendapatan Rendah

• PM bertekad untuk membanteras kemiskinan tegar menjelang 31 Disember 2010 sesuai dengan matlamat RMK9. Mengikut rekod sistem e-kasih, terdapat hampir 45,000 ketua isi rumah (KIR) miskin tegar di seluruh negara. Daripada jumlah itu, lebih 11,000 telah disahkan statusnya dan telah pun mendapat bantuan Jabatan Kebajikan Masyarakat. Manakala pengesahan status lebih 14,000 KIR di Sabah dan Sarawak sedang giat dijalankan oleh Kementerian Pembangunan Wanita, Keluarga dan Masyarakat dan dijangka selesai pada penghujung tahun 2010.

• Sehubungan ini juga, sebagai sebuah kerajaan yang prihatin, kerajaan sentiasa mendengar rintihan serta merasai denyut nadi rakyat dan tidak sekali-kali memandang mudah soal kebajikan rakyat. Kerajaan mahu setiap bantuan yang dijanjikan bukan sahaja sampai ke tangan rakyat tetapi tiba pada masa yang tepat. Oleh itu, bermula Januari 2010  semua bantuan kebajikan untuk rakyat akan dibayar pada tiap 1 hari bulan bagi bulan yang berkenaan.

•  Sememangnya, sumbangan kaum wanita kepada pembangunan negara tidak dapat dinafikan. Malah, kaum hawa membentuk separuh dari penduduk Malaysia. Bersesuaian itu kerajaan berhasrat untuk melatih dan melahirkan lebih ramai jumlah usahawan wanita. Sehingga Jun 2009 sahaja, seramai 717 wanita yang berpotensi untuk dibimbing menjadi usahawan dalam program Sahabat Amanah Ikhtiar telah dikenal pasti. Justeru, kerajaan dengan ini menetapkan matlamat untuk menambah lagi jumlah usahawan di kalangan wanita ini kepada seramai 4,000 orang  menjelang tahun 2012 melalui program Amanah Ikhtiar Malaysia.

5) NKRA yang kelima : Memperkasa Prasarana Luar Bandar dan Pedalaman

• Bersesuaian dengan semangat dan konteks ajaran al Quran Surah Al-Hashr ayat 7 bahawa, janganlah hendaknya harta dan kekayaan itu beredar di kalangan orang-orang berada sahaja bahkan sepatutnya ia melimpah ke seluruh negara. Maka, atas prinsip maslahah umum juga, tiada yang sepatutnya tercicir dari merasai mahsul kemakmuran.

• Lantaran itu, pentadbiran kerajaan akan terus giat memperkasa infra luar bandar dan pedalaman. Menjelang tamatnya tahun 2010 dirancang sepanjang 750 km jalan luar bandar akan siap dibina di Sabah dan Sarawak. Jumlah ini akan ditambah lagi kepada 1,500km atau dua kali ganda daripada perancangan awal. Ini akan melibatkan peruntukan berjumlah RM4 bilion dan akan siap terlaksana sebelum penamat tahun 2012.

• Jalan-jalan yang akan dibina terdiri daripada tiga (3) kategori iaitu jalan berturap (paved), jalan kerikil (gravel) dan jalan tanah yang akan memberi kemudahan perhubungan serta faedah kepada hampir 2 juta penduduk luar bandar di Sabah dan Sarawak.

•  Manakala di Semenanjung Malaysia pula, bagi tempoh yang sama, liputan rangkaian jalan luar bandar akan dipertingkatkan bagi memastikan kesemua rakyat tinggal paling jauh pun, 5km dari kemudahan jalan berturap. Ini akan melibatkan peruntukan berjumlah RM1 bilion dan bermakna jumlah peruntukan yang diperlukan bagi penyediaan infrastruktur asas sehingga 2012 adalah sebanyak RM5 bilion.

• Pada masa ini, liputan bekalan air bersih di Sabah dan Sarawak masih belum memuaskan iaitu masing-masing di sekitar 62%. Justeru, Kerajaan telah menetapkan pada akhir RMK9 liputan bekalan air bagi kedua-dua negeri berkenaan akan dipertingkatkan kepada 70%. Kerajaan begitu serius untuk menyediakan kemudahan bekalan air bersih kepada semua rakyat dalam tempoh terdekat ini. Jadinya, tindakan segera akan diambil untuk meningkatkan liputan bekalan air sehingga 90% di Sabah dan Sarawak pada penghujung tahun 2012. Untuk tujuan ini sejumlah RM2 bilion diperuntukkan dan akan membawa kemudahan kepada 60,000 buah rumah.

• Selanjutnya, memandangkan pada masa ini liputan bekalan elektrik di Sabah dan Sarawak juga masih rendah iaitu masing-masing sekitar 80% berbanding 99% di Semenanjung, Kerajaan bermatlamat untuk meningkatkan liputan bekalan elektrik di kedua-dua negeri tersebut kepada 95% pada akhir tahun 2012. Sejumlah RM3.9 bilion akan diperuntukkan untuk tujuan ini yang akan membawa nikmat kepada 80,000 buah rumah. Kerajaan juga menyasarkan untuk memberi bekalan elektrik 24 jam kepada 7,000 rumah Orang Asli di Semenanjung pada akhir tahun 2012.

• Kerajaan turut berhasrat untuk menyediakan kemudahan kediaman yang lebih selesa kepada golongan miskin dan sehubungan itu, Kerajaan akan membina dan membaik pulih sejumlah 50,000 unit rumah bagi keperluan golongan tersebut sehingga penghujung 2012 di seluruh Malaysia.

6) NKRA yang keenam – Menambah Baik Pengangkutan Awam dalam jangka masa sederhana

• Dalam era Malaysia melangkah sebagai sebuah negara maju, kerajaan berhasrat untuk menyediakan rangkaian sistem pengangkutan awam yang komprehensif bagi memenuhi keperluan rakyat. Kerajaan sedar bahawa usaha yang serius dan bersifat jangka panjang diperlukan bagi menjayakan matlamat ini.

• Mengikut pada statistik Kementerian Pengangkutan, pada masa ini hanya 16% daripada penduduk Lembah Klang menggunakan sistem pengangkutan awam. Jadi, Kerajaan menyasarkan bahawa peratus ini akan ditingkatkan lagi kepada 25% pada penghujung tahun 2012. Namun, harus disedari, untuk meningkatkan peratus ini, ia melibatkan pelbagai pelaburan yang besar, mapan dan berjangka panjang. Walau apa pun, buat langkah permulaannya, PM mengumumkan menjelang penghujung 2012, tambahan 35 set “4-car-train” akan beroperasi untuk laluan LRT Kelana Jaya. 

Kesimpulan

Bidang Keberhasilan Utama Negara (NKRA) ini membuktikan Kerajaan di bawah pimpinan YB Dato Seri Najib Tun Razak begitu telus dan komited untuk melaksanakan transformasi perkhidmatan kerajaan yang bermutu tinggi kepada rakyat. Ini kerana dengan adanya NKRA ini rakyat boleh menilai keberkesanan kepimpinan YB Dato Seri Najib Tun Razak secara adil dan sistematik tanpa berdasarkan emosi ataupun persepsi semata-mata.

Selain daripada itu juga Kerajaan pimpinan YB PM telah memperkenalkan sistem pengukuran prestasi yang boleh membuktikan secara fakta keberkesanan setiap 6 bidang NKRA. NKRA ini juga merupakan manifestasi kerajaan dalam meletakkan amanah dan mandat rakyat di kedudukan tertinggi dan bermaruah di samping mencapai konsep 1Malaysia di mana, “ rakyat didahulukan dan pencapaian di utamakan.”

Petunjuk Prestasi Utama (KPI)

Pointers Petunjuk-Petunjuk Prestasi Utama Atau Key Performance Indicators ( KPI )

1. Apakah latar belakang KPI ?

Kerajaan telah menyarankan budaya kerja berasaskan prestasi dengan menggunakan petunjuk-petunjuk prestasi utama ( KPI ) yang diterapkan dalam perkhidmatan awam bagi meningkatkan kualiti penyampaian perkhidmatan. Sejajar dengan visi, misi dan fungsi agensi, setiap organisasi perlu mengukur prestasi perkhidmatan yang diberikan bagi memastikan semua perkhidmatan berkenaan disampaikan kepada pelanggan dengan baik. Ini secara tidak langsung dapat memberikan gambaran yang jelas mengenai prestasi organisasi secara keseluruhannya. Dalam pembentangan bajet 2010 pada 23 Oktober 2009, Perdana Menteri, YAB Dato’ Sri Najib Tun Razak telah menyatakan bahawa sejak memegang teraju Kerajaan, beliau telah melaksanakan KPI dalam melunaskan urusan negara.

Beberapa kaedah yang telah dilaksanakan sebelum ini juga bertujuan untuk meningkatkan kualiti penyampaian seperti pengukuran prestasi individu dan organisasi melalui sasaran kerja tahunan, pengukuran kecekapan Sistem Pengurusan Kualiti melalui pelaksanaan MS ISO 9000 serta Pengurusan Kualiti Menyeluruh ( TQM ) dan penandaarasan amalan-amalan terbaik melalui pelaksanaan Anugerah Kualiti Perkhidmatan Awam.

2. Apakah KPI ?

KPI adalah satu sistem pengukuran yang mudah, berkesan dan membantu organisasi menjelaskan dan mengawal tahap kemajuan sesuatu proses perkhidmatan yang disampaikan kepada pelanggan selaras dengan misi dan visi sesebuah organisasi ( PKPA Bil. 2/2005 ). Prinsip-prinsip KPI ialah meletakkan sasaran, boleh diukur dengan angka, diukur dalam keadaan normal dan selaras dengan misi dan visi organisasi. KPI adalah ukuran spesifik dalam bidang tertentu prestasi organisasi. 
Contoh KPI adalah seperti berikut :

PETUNJUK PRESTASI UTAMA  (KPI )

SASARAN
PENCAPAIAN SEMASA
(Sehingga 30 Sept. 2009)

Kadar Penyelesaian Aduan Bagi Tahun 2009

90%
82.6 %

Kadar Penyelesaian Aduan Dalam Tempoh 15 Hari Bekerja

35%
27.0 %

Indeks Kepuasan Pelanggan
( Cemerlang dan baik )

85 %
8.1 %

Tujuan KPI adalah untuk memberikan pengukuran ke atas faktor-faktor utama yang  akan memberikan kejayaan jangka panjang kepada organisasi.  Jika mahu melihat KPI berfungsi dan memberi faedah kepada organisasi, ia harus diukur secara berterusan dan mempunyai hubung kait dengan bidang yang ingin dilakukan penambahbaikan.

KPI boleh digunakan dalam beberapa kaedah seperti Directional KPI  iaitu memberikan ukuran yang baik atau lemah dalam bidang perkhidmatan yang spesifik dan memantau  sama ada terdapat penambahbaikan.  Quantifiable KPI  diwakili oleh angka dan memberikan ukuran yang tepat untuk menganalisis data.  Terdapat juga KPI yang menggunakan sifat seperti lemah, sederhana dan baik yang boleh ditukarkan kepada skala nombor 1- 4. Secara keseluruhannya KPI menyediakan peluang kepada organisasi untuk menyasarkan bidang-bidang yang perlu dilakukan penambahbaikan dan seterusnya menjamin kecemerlangan organisasi.

3. Mengapa perlu KPI ?

Secara  keseluruhannya penggunaan KPI dalam pengukuran prestasi organisasi dapat difokuskan kepada tiga perkara utama iaitu:

i. Menjelaskan hala tuju organisasi  

- melalui pembinaan KPI, sesebuah organisasi dapat menyedari perkara-perkara penting yang patut diberi perhatian dalam menjayakan misi dan visi organisasi.  Sistem  pengukuran prestasi yang baik akan memberikan gambaran yang jelas mengenai pengukuran sesuatu matlamat berdasarkan kepada perancangan  strategik.

ii. Organisasi dapat memberikan tumpuan kepada bidang-bidang   utama  kepada pihak  berkepentingan        

- ia membantu organisasi menentukan tindakan yang perlu diambil terhadap penghalang kepada keberkesanan sesuatu program. Dengan ini teras kepada kecemerlangan dan keberkesanan dapat diberi tumpuan.

iii. Menilai semula prestasi yang  telah disasarkan                         

- tindakan pembetulan serta penambahbaikan dapat dilaksanakan berdasarkan petunjuk-petunjuk prestasi. Pemantapan prestasi boleh dilaksanakan dengan membandingkan pencapaian masa lalu dengan prestasi semasa serta menyasarkan prestasi pada masa akan datang.

4. Apakah prinsip-prinsip asas pengukuran prestasi di agensi kerajaan?

Pelaksanaan pengukuran prestasi di agensi Kerajaan adalah berlandaskan prinsip-prinsip asas seperti berikut:

i. Pengukuran prestasi di agensi Kerajaan adalah bagi menilai kualiti     penyampaian perkhidmatan kepada pelanggan.

ii. Tumpuan pelaksanaan pengukuran ini adalah kepada perkhidmatan-perkhidmatan utama yang disampaikan oleh agensi kepada pelanggan

iii. Perkhidmatan-perkhidmatan utama ini diukur dari segi proses menghasil dan menyampaikannya kepada pelanggan serta tahap kepuasan hati pelanggan terhadap perkhidmatan-perkhidmatan yang telah dihasilkan.

iv. Sebagai permulaan, pelaksanaan pengukuran di agensi Kerajaan dibuat berasaskan data semasa agensi.

v. Pelaksanaan pengukuran prestasi memerlukan agensi mewujudkan KPI dan menetapkan sasaran prestasi sebagai asas membuat pengukuran.

vi. Sasaran prestasi yang ditetapkan hendaklah mengambil kira perkara-perkara berikut;

a) Keupayaan proses yang meliputi aliran kerja, keperluan sumber manusia, kewangan, peralatan, infrastruktur dan persekitaran yang sesuai untuk menghasilkan perkhidmatan kepada pelanggan.

b) Kehendak, ekspektasi dan maklumbalas daripada pelanggan.

vii. Sasaran prestasi yang ditetapkan untuk mengukur KPI hendaklah memenuhi ciri-ciri  SMART  ( iaitu specific, measurable, achievable, realistic, time bond atau spesifik, boleh diukur, boleh dicapai, realistik dan mempunyai tempoh masa).

viii. Pengukuran, penilaian, pemantauan dan tindakan penambahbaikan perlu dijalankan secara berterusan.

ix. Perkhidmatan yang disampaikan kepada pelanggan perlu dikaji semula secara berkala untuk memastikan ia terus relevan dan berkesan.

5. Penutup

Penggunaan petunjuk prestasi utama ( KPI ) merupakan satu amalan yang harus diterapkan ke dalam budaya kerja yang berasaskan prestasi. KPI adalah penting bagi memastikan tahap prestasi tercapai seperti yang telah ditetapkan bagi memenuhi kehendak pihak-pihak berkepentingan. Melalui penggunaan KPI tindakan penambahbaikan secara berterusan dapat memenuhi kehendak pelanggan.

What is the Difference Between Fact and Opinion?

What is the Difference Between Fact and Opinion?

http://www.wisegeek.com/what-is-the-difference-between-fact-and-opinion.htm
Although the differences between facts and opinions usually rest on whether they are objective or subjective respectively, a fact can in some cases be subjective. A subjective fact can communicate how someone is feeling. If you tell someone that you are feeling sad, that is a subjective fact about your emotional state. On the other hand if I tell you that you are sad, this statement would qualify only as my opinion regardless of whether it is true.
A fact can safely be defined as a true belief. Because belief is synonymous with opinion, one who makes a factual statement also holds an opinion that the fact is true. Therefore all facts are accompanied by an opinion though opinions do not require facts to be held as true by those who believe them; hence the statement that everyone is entitled to their own opinion.
Discerning fact from opinion is often difficult, and for centuries philosophers have been trying to discover what can actually qualify as a fact rather than an opinion. This branch of philosophy is called epistemology, the study of the limits of what human beings can know for fact. Additionally, all of the modern sciences rest on the foundation of discerning fact from opinion and methodically aim to find true knowledge or fact.
It is difficult to claim that something is a fact when it is not clearly obvious, such as biological differences in gender, because facts are often proven to be wrong. For example, centuries ago the world was thought to be flat and this was held as fact by the majority of people. As we now know, the world is in fact round so the former statement is demoted to an outdated opinion. From this example we can see that those who thought that the earth was not flat were initially communicating an opinion that was eventually found to be true, which shows that a fact can almost always be challenged.

http://www.bmcc.cuny.edu/lrc/studyskills/factsandopinions.pdf

www.usbookexporters.com/popup/sample/le_1744.pdf

What Is Motor Learning?

What Is Motor Learning?

SUMMARY

It is argued, on the basis of organism-environment systems theory, that motor learning doesn’t exist in the sense that it would be learning confined to the motor system only, and that it could be contrasted to other types of learning. Motor learning means learning of new acts, and each act consists of both motor and sensory constituents. Learning is a process that involves always the whole organism-environment system, leading to a new organization making new results of behavior possible. It is also stressed that all human learning has essentially a social character, developing in relations to other people, which forms the basis of motivation and self-esteem necessary for high-level performance.

INTRODUCTION

“Motor learning” is a term widely used in relation of learning of new skills, and gives the impression that motor learning is a specific form of learning. This may be seen in usual definitions of motor learning such as “Motor learning is the process of improving the smoothness and accuracy of movements” or “A motor skill is a skill that regards the ability of an organism to utilize skeletal muscles effectively”.

Such definitions imply that human behavior may be divided in sensory and motor parts the latter one being the object of motor learning. However, we may ask what really is trained in motor learning situations. In fact, the object in the training a motor skill is not the ability to perform specific contractions of the muscles with associated movements of the limbs, but rather the accomplishment of certain behaviors of acts. A trainee trying to learn how to master the motor skill of jumping as far as possible is not really training the muscles of the body for specific movements, but he is rather trying to develop the ability to achieve a certain result, the maximal distance in jumping. This result may be achieved under different circumstances by different movements, and the same movement may have different significance depending on the situation.

Thus, motor learning is not really “motor”, but the process of learning new acts for the achievement of specific results. An act, furthermore, always consists of a constellation of many components, only part of them being “motor”. In order to accomplish any act many other constituents are needed, belonging also to the sensory part of the nervous system.

From the point of view of the accomplishment of an act “motor”  and “sensory” are only anatomical divisions that cannot be functionally separated. It is also interesting to note that both muscles and senses have, in fact, both afferent and efferent innervation, afferent for muscles in the form of Ia afferents, for example, and efferent for senses in the form of efferent fibers controlling the sensitivity of receptors (see e.g. Järvilehto, 1999). 

TWO SYSTEMS OR ONE?

The concept of motor learning is based on a functional ”motor- sensory” dichotomy. Such a dichotomy  is understandable if the theorizing starts with a primary organism-environment dichotomy, in which organism and environment are regarded as two different systems in interaction (Fig.1).

Fig. 1. Organism and environment as two different systems.

In this view “motor” means traffic from the organism to environment, whereas “sensory” means action from the environment to the organism. Such a division is based on our common sense intuition: here am I and outside me is located the environment. However, if we interested in learning of new acts we may ask if this kind of abstraction is useful after all.

The theory of the organism-environment system (Järvilehto, 1998a,b; 1999; 2000) starts with a postulate that most conceptual problems in psychology are due to the common sense abstraction of organism and environment as two separate systems. This primary dichotomy leads to many other dichotomies and controversies that can be solved only by changing this two systems starting point. No organism can act without an environment, and every act consists of elements belonging both to the organism and the environment. Thus, an act as a system should be, just from the beginning, treated and analyzed as an undivided whole. We don’t have two systems in interaction, but just one system that is organized in relation to the result of behavior (Fig.2).

 

Fig. 2. The theory of the organism-environment system. Any act is accomplished by a system consisting of both organismic and environmental elements.

The architecture of the organism-environment system is determined by the result of behavior, not by such anatomical divisions as motor-sensory, for example. It is also this system in which mental processes are realized, and in which learning takes place, not in parts of the system. Thus, on this basis, the following definitions of the basic concepts may be presented:

• ”Mental” is  a process in the organism-environment system, in which ”inner” and ”outer” cannot be separated. Psychological concepts refer always to the organization of the whole system involving both sensory  and motor components. Perception and action, for example, are two sides of the same coin.
• “Learning” is a process of differentiation and widening of the organism-environment system making new results possible.
• “Sensory”  is not related to information processing from the environment, but to joining of the organism with environment
• “Motor” motion is not based on efferent signals, but on reorganization of the whole organism-environment system

THERE IS NO SEPARATE “MOTOR” LEARNING

On the basis of the theory of the organism-environment system, there is no motor learning that could be contrasted with “sensory” learning, for example. Learning is a process that involves always the whole organism-environment system, leading to a new organization making new results of behavior possible.

Thus, it is also futile to try to find motor learning in the brain. From the psychological point of view, there is nothing “motor” in the motor cortex, as little as there is anything “sensory” in the sensory cortices. The units in the brain do not carry out psychological operations; the neurons are only parts of a larger system, in which psychological operations are accomplished. During learning there are, of course, changes in the structure of the nervous system and in the functioning of neural units, but these changes are related to the achievement of new results, not to separate psychological “functions”. In the learning process the neurons form new action systems making new results possible. And in this process both motor and sensory components are always necessary.

On this basis we may have also a new look on learning of motor skills: This process is not related to movements as such, but rather to formation of sensory-motor integration in the form of action systems for specific results, being the target of the training process. Such systems are formed when the trainee acts in the teaching program by carrying out movements related to the result, but partially such systems may be formed also without the movements. In the latter case we speak about “mental” training. This kind of training is not at all more “mental” than the former one (i.e. when actual movements are performed), but it is related to the formation of parts of the action systems necessary in the final accomplishment of the object of training.  As all “motor” learning is directed towards the accomplishment of certain results, the process is essentially prospective, i.e. it cannot be regarded as response to certain stimuli, but rather as a self-organizing process for the expected ends. The subject is not waiting for certain stimuli in order to act, but it is rather his action which renders certain environment components useful in the achievement of the result. This also explains why in many performances amazing speeds of movement are possible.

EXAMPLE: IS READING A SENSORY OR MOTOR PROCESS?

As an example of sensory-motor integration we may look at such a skilled process as reading: Is ”reading” a motor or sensory process? One could call it motor, because of the significance of eye movements and especially because the control of saccades is an essential component. However, from the traditional point of view, reading is conceived rather as a sensory process, as a process of transmission of information from the written text. However, from the present point of view, neither description is accurate.

In our recent experiments (Holappa and Vierelä, 2006) we studied the reading process by recording eye movement parameters, reading speed, and delay from fixation to uttered word with three different types of text: 1) normal (“text written normally”), 2) scrambled (“txet wrttien in scrabmeld from”, and 3) continuous (“textwrittentogether”). It was assumed that the main differences in studied parameters should appear with the scrambled text if reading is based on linear and hierarchical sensory processing of textual information.

Fig. 3 shows some of the results. In contrast to the hypothesis, 1) and 2) did not significantly differ in any reading parameters, whereas marked differences were found with 3) in most parameters studied. It was also significant that the delay between fixation to a word and its uttering was very short, on the average about 600 ms, indicating that there is not even time for any complicated processing of textual information after the fixation. Furthermore, this delay was maximal with the continuous text.

Such results support the interpretation of reading as process of anticipation of meaning, in which fixation to a word is not a start, but rather the end of the prospective process of generation of meaning. Thus, reading is not a sensory or motor process, but an integrated process for the achievement of results

SOME GENERAL ASPECTS OF THE LEARNING PROCESS

If learning is defined as differentiation and widening of the organism-environment system it is clear that learning cannot be sensory or motor, only, but the process of learning involves always many systemic constituents. Learning to master of a skill consists essentially of development of prospective organization of the organism-environment system for skilled sequences of results, in which sensory and motor components are integrated.

It is also important to stress that from the point of view of the organism-environment theory human learning has essentially a social character and presupposes the existence of consciousness (see Järvilehto, 2000). According to the organism-environment theory, consciousness develops in cooperation with other people; thus, human learning is a process exceeding the borders of the individual organism-environment systems. It is this larger organization in which the human learning is realized, and therefore all efficient learning presupposes the participation of both the teacher and the pupil (or the trainer and the trainee).  

Fig. 4. The development of consciousness. Consciousness develops in a system that consists of several organism-environment systems directed towards achievement of common results. Communication is the tool for creating the system.

From this it follows that the task of the trainer is not that of information transmission (“teaching” in the classical sense), but rather creation of the cooperative organization in which the learning resources of the trainee may be realized. An essential characteristic of this kind of process is the determination of the developmental possibilities of the trainee, and finding out his personal style in the process of achievement of the desired results in cooperation with the trainer.

Coaching is not a process of transmission; it is rather a process of development of the pre-existing skills of the trainee in a larger organization consisting, in the beginning, of the trainer (and all other relevant people) and the trainee, but getting with continuing training more differentiated and narrow, until the trainee is able to achieve the results also without the immediate support of the associated people. Such a process was coined by Vygotski already in the beginning of the last century with the term “zone of proximal development”. However, according to the present view this development doesn’t mean a shift from external to internal control of behavior, as implied by Vygotski, but rather as a process of development of the personal aspect of performance.

In conclusion, the development of mastering of motor skills is not a process of “motor” learning going on in the motor cortex of the trainee, for example, but rather a deeply social process directed towards creation of an integrative organization consisting of many participants. The brain is, of course, also an important aspect of the necessary conditions of such an organization, but the learning process is not confined  to the brain only, but it presupposes also many other necessary components, such as the body, environmental possibilities, social relations, etc. It is also this larger organization, in which the motivational factors and the self-esteem develop --- mastering of the skill as a consequence of result-oriented training, and motivation and self-esteem on the basis of relations to other people --- making eventually the high-level performance possible.

POSSIBLE RESEARCH PROBLEMS

On the basis of the present theoretical account, the following central research problems may be formulated:

nWhat are the critical components in formation of prospective organization for results?

nDifferences in prospective organization with different levels of mastering the skill.

nDevelopmental differences: skill development.

nRole of emotions (motivation) in creating the prospective organization.

nProspective and relational organization in teams of players.